Στην αγορά κυκλοφορούν υγρά συμπληρώματα διατροφής με βάση τα φύλλα ελιάς.
Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για ποτά σε συμπυκνωμένη μορφή, τα οποία πρέπει να λαμβάνονται αγνά ή αραιωμένα: τα μπουκάλια, αφού ανοίξουν, πρέπει να διατηρούνται στο ψυγείο και να καταναλώνονται εντός δύο εβδομάδων.
Oι τρόποι παρασκευής αυτών των προϊόντων είναι διαφορετικοί και το καθένα είναι κατοχυρωμένο με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Πολλές εταιρείες επεξεργάζονται τα ψιλοκομμένα αποξηραμένα φύλλα σε διάλυμα νερού και αλκοόλης σε δεξαμενές σε σταθερή θερμοκρασία 40°C για μερικές ημέρες. άλλοι τα βράζουν για δεκαπέντε λεπτά? άλλα στεγνώνουν τα φύλλα στους 120°C για σύντομο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια πραγματοποιούν υδροαλκοολική εκχύλιση με τη βοήθεια υπερήχων.
Αν και μπορεί να φαίνεται περίεργο, τα ενεργά συστατικά που περιέχονται στα φύλλα έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: άλλα διαλύονται στο νερό, άλλα στο αλκοόλ και άλλα στο λάδι. Είναι λοιπόν απαραίτητο τα προς χρήση εξαρτήματα που μας ενδιαφέρουν να έρθουν σε επαφή με κατάλληλο διαλύτη (νερό ή οινόπνευμα) για ορισμένο χρόνο και σε συγκεκριμένη θερμοκρασία για να μπορέσουμε να τα εκχυλίσουμε εύκολα.
Βασικά, ο κατάλληλος διαλύτης εισέρχεται στα κύτταρα των φύλλων της ελιάς, τα διογκώνει και τα σπάει, φέρνοντας στο διάλυμα αυτό που μας ενδιαφέρει να εκχυλίσουμε, δηλαδή τα ενεργά συστατικά (πολυφαινόλες) που μπορούν να ληφθούν με διάφορους τρόπους.
Έγχυμα: τα θρυμματισμένα φύλλα βυθίζονται σε βραστό νερό και αφήνονται να κρυώσουν. Η συγκέντρωση των εγχυμάτων απαιτεί περίπου 10 μέρη φύλλων ανά 100 μέρη έγχυσης ( 100 g φύλλα ανά λίτρο νερού ).
Αφέψημα: τα χοντροκομμένα φύλλα τοποθετούνται σε επαφή με το νερό και αφήνονται να βράσουν για διάστημα που κυμαίνεται από 2 έως 10 λεπτά. Η διαφορά με το έγχυμα είναι η μεγαλύτερη επαφή ανάμεσα στα φύλλα και το βραστό νερό. Η συμπύκνωση των αφεψημάτων συνήθως απαιτεί 5 μέρη φύλλων για να ληφθούν 100 μέρη αφέψημα .
Υπέρηχοι: η χρήση τους για την εξαγωγή δραστικών συστατικών από φαρμακευτικά φυτά δίνει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα γιατί αυξάνουν την ανταλλαγή ουσιών μεταξύ του εσωτερικού του κυττάρου και του διαλύτη, ενισχύοντας την απελευθέρωση ενδοκυτταρικών ουσιών, αποτελέσματα που μεταφράζονται σε υψηλή απόδοση.
Δεδομένου ότι ο στόχος αυτού του άρθρου δεν είναι να μεταμορφώσει τους ελαιοπαραγωγούς σε χημικούς ή ειδικούς βοτανολόγους, αλλά απλώς να κάνει τους ανθρώπους να κατανοήσουν πώς μπορεί να επιτευχθεί συμπληρωματικό κέρδος από τα απόβλητα επεξεργασίας, ας ρίξουμε τώρα μια σύντομη ματιά στην οικονομική έκθεση . Η πιο κοινή μορφή πώλησης είναι η φιάλη ενός λίτρου , η λιανική τιμή της οποίας μπορεί να κυμαίνεται από 20,00 € έως 30,00 €.ανάλογα με τη συσκευασία, την προέλευση και τα περισσότερα ή λιγότερα πιστοποιητικά που υπάρχουν. Το κόστος παραγωγής του είναι περίπου 3,00€ , λαμβάνοντας υπόψη τη φιάλη, τις αρωματικές ύλες, τα συντηρητικά και την ετικέτα.
Το οικονομικό παράδειγμα που μόλις σας έδωσα αναφέρεται στην απλούστερη και καθόλου επαχθή διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσετε για τη δημιουργία αυτού του τύπου συμπληρώματος διατροφής: τα συστατικά, όπως είδαμε, είναι φύλλα ελιάς και νερό στις αναλογίες που υποδεικνύονται (που Θυμάμαι αναφέρομαι στο φρέσκο προϊόν). η εκχύλιση μπορεί να γίνει με τη μορφή εγχύματος, το λιγότερο απαιτητικό και ακριβό . Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία και το έγχυμα φιλτραριστεί για να αφαιρεθεί κάθε ίχνος φύλλου, προστίθεται λίγο χυμός λεμονιού ή κιτρικό οξύ ή σορβικό κάλιο ως συντηρητικό , λίγη ζάχαρη ή καλύτερα φρουκτόζη και αν θέλετε φυσικές γεύσεις , ψάξτε για μια γεύση που πλησιάζει περισσότερο τα αιτήματα των πελατών σας.
Πηγή: olivonews
